Βασιλειάδης, Πέτρος

(Θεσσαλονίκη 1945 –). Θεολόγος, καθηγητής πανεπιστημίου. Σπούδασε στη θεολογική σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και μετεκπαιδεύτηκε στο Βασιλικό Κολέγιο του Λονδίνου. Το 1977 αναγορεύτηκε διδάκτορας θεολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, στο οποίο ξεκίνησε και την πανεπιστημιακή του καριέρα ως βοηθός (1974-77). Σταδιοδρόμησε στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης ως επιμελητής (1977-82) και λέκτορας (1983-84), επίκουρος καθηγητής (1984-85), αναπληρωτής καθηγητής (1985-89) και από το 1989 τακτικός καθηγητής. Δίδαξε επίσης σε πανεπιστήμια της Ελβετίας, της Σουηδίας, της Νορβηγίας, της Φιλανδίας και των ΗΠΑ. Είναι μέλος πολλών επιστημονικών σωματείων και συλλόγων. Έργα του: Η περί της πηγής των λογίων θεωρία (1977), Σταυρός και σωτηρία (1983), Χάρις – Κοινωνία – Διακονία (1985), Βιβλικές ερμηνευτικές μελέτες (1988), Ορθόδοξη Χριστιανική μαρτυρία (1989,), Ερμηνεία των Ευαγγελίων (1990), Η Ορθοδοξία στο σταυροδρόμι (1992), Λόγοι Ιησού (1999) κ.ά. Κείμενά του έχουν περιληφθεί σε σχολικά διδακτικά βιβλία.